( Schoten, België)
Voor zijn verjaardag schreef ik het gedicht ‘Levendig negentig’.
LEVENDIG NEGENTIG
Oud worden is geen genade, geen gave, oud zíjn wel
zeker à la Pieter Bocken van wie je dat af kunt kijken:
modest leven, intiem spreken, langs de uren strijken nog
in een vehikel de horizont verdiepen, de liefde wijden
lust houden in louteren, blijvend reiken naar het dagelijks
ritueel, het koesteren en hoeden van het nageslacht
aandacht schenken aan het bijzondere zoals een Meester
aan de kleine lettertjes. Zo oud zijn is een verjongingskuur.
